Stari grad Klobuk
Srednjovjekovni grad Klobuk nalazi se sedamnaest i po kilometara istočno od Trebinja. Ranije se zvao Vrm i imao je funkciju kontrole puta Dubrovnik–Trebinje–Onogošt. Ruševine Klobuka su i danas vidljive nedaleko od istoimenog graničnog prelaza, na putu Trebinje–Nikšić.
Klobuk se pod ovim imenom prvi put pominje za vrijeme zetskog kneza Vojislava, u XI vijeku. Privremeno su ga osvojili Turci 1477. godine, deset godina poslije osvajanja Trebinja. Crkvu koju su zatekli u gradu nisu srušili, nego su je pretvorili u džamiju, ali nikada nisu skinuli zvonik, tako da je to bila jedina džamija u čitavom Otomanskom carstvu koja je vjernike pozivala na molitvu zvonjavom zvona. Stratešku važnost ovaj grad dobio je nakon pada Novog i Risna u mletačke ruke krajem XVII vijeka, kao najisturenija tačka Trebinjske Krajine prema Crnoj Gori i Veneciji. Tokom XVIII vijeka izgubilo se ime župe Vrm i to područje dobilo je naziv Korjenići. Godine 1713. Klobuk je obnovljen i dodatno utvrđen. U prvoj polovini XIX vijeka, stari grad je bio važno utvrđenje prema Crnoj Gori i tu je sve do austrougarske okupacije, 1878. godine, stalno boravila vojna posada. Te godine austrijska vojska ga je potpuno uništila, do čega je kontinuirano postojao osam vijekova.
Arheološka istraživanja otkrila su različite graditeljske faze i tipove arhitekture u prostoru na kom se danas nalaze ostaci Klobuka. Prema procjenama stari grad Klobuk se prostirao na površini od 13 600 metara kvadratnih. Pored odbarmbenih zidina, u gradu se, prema istorijskim zapisima, nalazilo dvadeset kuća, palata, hamam, han, kapetanova kula i pet cisterni.
Bedemi i objekti starog grada danas predstavljaju nacionalni spomenik Bosne i Hercegovine, pri čemu se primjenjuju mjere zaštite utvrđene Zakonom o sprovođenju odluka Komisije za zaštitu nacionalnih spomenika. Od vremena njegovog poslednjeg razaranja, stari grad nije konzerviran ni rekonstruisan. Arheološka istraživanja nisu provedena u potpunosti.
