Bijeljina
Jedan od najznačajnijih gradova Republike Srpske i središte Semberije je Bijeljina. Na površini od 734 kilometra kvadratna nastanjeno je oko 115 000 stanovnika. Izuzetan geografski položaj između rijeka Save i Drine predodredio je ovaj grad kao centar razvoja regije.
Bijeljina se nalazi u centru semberske ravnice, na granici nekoliko prirodnih cjelina. Ovu regiju krase plodne oranice, istočne padine planine Majevice, te rijeke Drina i Sava. Karakteriše je klima sa uticajem kontinentalnosti.
Na vrlo važnoj srednjovijekovnoj putnoj komunikaciji koja je preko Zvornika vodila za Mačvu smjestila se Bijeljina. U srcu ravne i plodne Semberije, na 90 metara nadmorske visine, formirano je naselje. Bijeljina se prvi put spominje 1446. godine, o čemu svjedoče spisi koji se nalaze u dubrovačkom arhivu. Istorijski razvoj karakteriše nekoliko perioda: praistorija, antičko vrijeme, dolazak slovenskih plemena, period turske okupacije, period nacionalnog buđenja, austrougarska okupacija, „vrijeme kraljevine“, socijalistički period... Svaki od ovih perioda utkao je u Bijeljinu dio svog duha, sa jakim obilježjima i još jačim istorijskim ličnostima.
Arhitekturu grada krase Gradska vijećnica, Gradski park, Muzej Semberije, spomenik Kralju Petru Oslobodiocu, manastir Sv. Vasilija Ostroškog, zgrada gimnazije... Okolina Bijeljine prepoznatljiva je po banji Dvorovi, manastirima Tavna i Dragaljevac, močvari Gromiželj, etno selu Stanišići i „Slobomiru“, gradu u gradu.
Privredne, prirodne i kulturne vrijednosti grada i njegove okoline ojačane duhom velikana Kneza Ive od Semberije i Filipa Višnjića s pravom Bijeljinu svrstavaju među vodeće centre Republike Srpske.
